rozdział 29 .

~z perspektywy Dominiki~

Obudziłam się rano cała w skowronkach, odwróciłam się na drugi bok, żeby przytulić się do mojego ukochanego chłopaka, ale napotkałam ręką tylko pościel i puste miejsce. W tym samym momencie usłyszałam odgłosy z łazienki, więc domyśliłam się, że Louis tam jest. Przeciągnęłam się lekko i jeszcze na chwilę wtuliłam w jego poduszkę. Wiedziałam jednak, że trzeba wstać i zwlec się na dół na śniadanie. Zanim jednak to zrobiłam, Lou wyszedł i przywitał się ze mną czułym pocałunkiem, informując mnie od razu, że śniadanie zaraz do nas zawita. Nim się obejrzeliśmy obsługa hotelowa zapukała do drzwi. Tomlinson przejął tacę ze śniadaniem i postawił ją przede mną .

- nie ma to jak niespodzianki z samego rana ;) – zaśmiałam się – przygotowaliście jeszcze coś ciekawego na dziś ?

- tak, mamy coś fajnego ;) ale nie pytaj, bo i tak Ci nie opowiem ;D

- ej no ! to nie fair xd – walnęłam go poduszką, on odpowiedział tylko wystawieniem języka

Zjedliśmy śniadanie, na szczęście niczego nie brudząc, tak jak to miało już kiedyś miejsce xd Wstałam z łóżka i zaczęłam szukać czegoś odpowiedniego do ubrania. Było kilka minut po 9, a słońce świeciło bardzo mocno, jakby było samo południe. Przyzwyczaiłam się już do tej „wspaniałej” londyńskiej pogody, a tutaj było zupełnie inaczej. Ubrałam krótkie spodenki i bluzkę na ramiączkach, oraz kilka dodatków.

- wiesz co Lou, boję się o Beatę i Harry’ego

- ale w jakim sensie ?

- że oni po tym wszystkim się nie dogadają. Albo w ogóle będą chcieli uniknąć jakiejkolwiek rozmowy ze sobą. Nie, tak być nie może. Przecież oni pasują do siebie jak mało kto. Chyba, że tylko ja tak uważam

- nie, myślę to samo ;) między nimi iskrzy od samego początku, od incydentu na lotnisku ;) jak znajdę dziś czas to pogadam z nim.

- tak, Beata mi o tym opowiadała ;) zresztą bardzo ciekawa historia, nie wiedziałam że ona tak potrafi spanikować xd ja też z nią pogadam, pewnie czuje się strasznie po tym co wczoraj widziała, bo nie wie do końca jaka była prawda.

- mam nadzieję, że dziś ich humory nie zepsują nam zabawy i atmosfery ;)

- Oby. Trzeba się będzie jakoś rozdzielić i zabawić ich osobno, żeby nie było takiej ciszy z ich strony ;)

~z perspektywy Karoliny~

Kilka minut temu zjadłam śniadanie i wróciłam do pokoju, żeby zadzwonić do mojego chłopaka. Z samego rana miałam kilka nieodebranych połączeń. Chciał się do mnie dodzwonić, ale nie wiedział, że jestem w Los Angeles. U niego w Polsce był dzień, podczas gdy tu był środek nocy. Wybrałam jego numer i odczekałam 3 sygnały zanim odebrał.

- hej kochanie, co u ciebie słychać ? ;)

- wszystko ok. Dlaczego nie odbierałaś telefonu ? Dzwoniłem chyba z 10 razy.

- tak, wiem. Niedawno wstałam

- jak to ? przecież w Londynie jest teraz po 17

- nie, tu gdzie jestem jest po 9 rano

- nie rób ze mnie ...

- nie jestem w Londynie ! – wtrąciłam w pół zdania

- ... głupka – zamilknął na chwilę – co ? no to gdzie ty do cholery jesteś ?

- w Ameryce, a dokładnie w Los Angeles

- i kiedy zamierzałaś mi to powiedzieć ? – mówił już z wyczuwalną wściekłością w głosie

- no dziś. Jestem tu od wczoraj, a wczoraj nie rozmawialiśmy ze sobą

- powiedz mi, co ty tam w ogóle robisz ?

- no znajomi Dominiki nas zaprosili na kilka dni

- i co ? i ty od razu lecisz do jakichś obcych facetów ?

- nie są obcy, to moi przyjaciele. Zresztą to oni za to wszystko zapłacili

- przyjaciele powiadasz? Z wszystkimi się już przespałaś czy Ci się to jeszcze nie udało ?

- co ? O czym ty do mnie mówisz ? To takie zdanie masz o mnie ?

- nie ważne. Z nami koniec !

- co takiego ?! – oczy pomału zaczęły zachodzić mi mgłą

- to co słyszałaś ! Zrywam z Tobą

- ale .. ?

- to nie ma sensu. Okłamujesz mnie, a i tak od dawna się nie dogadujemy i kłócimy. Tak będzie lepiej, to koniec. Cześć – mój chłopak, znaczy już „były” rozłączył się, zanim zdążyłam cokolwiek mu wyjaśnić. Położyłam się na łóżku ze łzami w oczach. Beata zajmowała właśnie łazienkę. Wiem, że za chwilę mieliśmy gdzieś wychodzić, ale teraz najmniej mnie to interesowało. Zabrałam tylko swój telefon i wybiegłam z pokoju, trzaskając drzwiami z całej siły

~z perspektywy Zayn’a~

- kochanie, ileż można siedzieć w łazience ? – usłyszałem głos Kate, była już troszkę poirytowana, bo rzeczywiście dłuższą chwilę już tam siedziałem

- już idę, chwilka xd – poprawiłem ostatni raz grzywkę i wyszedłem z łazienki

- siedzisz tam dłużej nic niektóre dziewczyny ;p

- no cóż, trudno xd – pocałowałem ją i dziewczyna weszła do łazienki

Chwilę później usłyszałem jakiś huk na korytarzu, otworzyłem drzwi i wyszedłem by zobaczyć co się dzieje. Ujrzałem Karolinę zbiegającą po schodach, płakała. Nie zważając na nic szybko ruszyłem za nią. Dogoniłem ją w parku, po drugiej stronie ulicy i chwyciłem za rękę odwracając w moją stronę

- ej, co się stało ? dlaczego płaczesz ?

- puszczaj mnie, zostaw ! – krzyczała przez łzy i wyrwała się z mojego uścisku

-spokojnie, nie płacz ! co się stało ? – dziewczyna chodziła w kółko, nie mogła wydusić z siebie słowa. Położyłem dłonie na jej ramionach i spojrzałem w jego oczy pełne smutku i zawodu – oddychaj powoli. Powiesz mi co się dzieje ? chcę Ci pomóc – dziewczyna otarła szybko jedną ręką policzek

-co się stało ? – zaczęła pociągając nosem – co się stało . zostawił mnie, rozumiesz ? tak po prostu ze mną zerwał ! i to jeszcze przez telefon ! przez te-le-fon ! -  ostatnie słowa wypowiadała, uderzając pięściami w moją klatkę piersiową, nie powstrzymywałem jej, wiedziałem, że w takiej chwili musi wyrzucić z siebie wszystkie złe emocje. Po chwili płakała jak małe dziecko, przytuliłem ją mocno do siebie, ona się wtuliła i płakała w mój rękaw. Gładziłem dłonią jej plecy

- na pewno wszystko się ułoży, zobaczysz .

- nic się nie ułoży – oderwała się ode mnie i usiadła na pobliskiej ławce – od dawna wszystko się sypało, miałam nadzieję, że przerwa nam dobrze zrobi, ale nie myślałam, że tak to się wszystko skończy

- przepraszam, że to mówię, ale twój chłopak to kompletny kretyn, idiota, cham i prostak ! Nie rozumiem jak tak można postąpić z dziewczyną. A powiedział Ci chociaż dlaczego się z Tobą rozstaje ?

- twierdził, że go oszukuję, podczas gdy ja nie wiem o co mu chodzi

- dupek !

- Zayn ! ja wiem, że może on nie jest święty, ale błagam, przestań tak o nim mówić

- przepraszam, ale nie broń go po tym co Ci zrobił. Zasługujesz na kogoś lepszego

- to będzie teraz trudne ...

- jeśli się postarasz, to nie ;) musisz tylko uwierzyć, że dasz radę to przetrwać i nikt Ci nie podskoczy xd – dziewczyna lekko się uśmiechnęła. Nareszcie cień jakiejś nadziei pojawił się na jej twarzy

- dziękuję Ci ;) wywalam swoje żale i pewnie wyglądam jak zombie cała rozmazana, a ty mi pomagasz – zaczęła ocierać swoje mokre policzki

- naprawdę nie ma za co, lubię pomagać innych ;) a w szczególności przyjaciołom

- dziękuję jeszcze raz – Karolina mocno się do mnie przytuliła, a ja odwzajemniłem uścisk

~z perspektywy Kate~

Wyszłam z łazienki, ale Zayn’a nie było w pokoju. Telefon zostawił na łóżku, więc pomyślałam, że poszedł do któregoś z chłopaków. Chyba jestem typem osoby, która za bardzo się przejmuje, bo po 5 minutach już się zamartwiałam. Zapukałam do każdego pokoju, ale Malika u nikogo nie było. Wróciłam do naszego pokoju i wyszłam na balkon, zobaczyć czy nie stoi gdzieś na zewnątrz z papierosem w ręce. Jednak go nie było, przeniosłam swoje oczy na park, było tam niewiele ludzi, w sumie było trochę za gorąco. Moją uwagę przykuła para, która się przytulała. Dopiero po chwili zorientowałam się, że to Zayn z jakąś dziewczyną. Siedziała tyłem, więc jej nie poznałam. Po chwili wstali i zobaczyłam z nim Karolinę. Ruszyli w stronę hotelu, wybiegłam pośpiesznie z pokoju i w szybkim tempie znalazłam się przed hotelem

- Zayn, możesz mi łaskawie wytłumaczyć co to ma znaczyć ?

- co, co ma znaczyć ? – zapytał uśmiechając się i bezczelnie na moich oczach obejmował ją na wysokości ramienia

- no to ? – zakreślałam w powietrzu kółka wskazując na nich

- aa, z Karoliną zerwał chłopak i potrzebowała się komuś wygadać

- i akurat wybrała sobie ciebie ? a może sam się zgłosiłeś na ochotnika ?

- nie. Tak jakoś wyszło

- to może ja pójdę – Karolina zdjęła dłoń Zayn’a ze swojego ramienia i wyminęła nas idąc do hotelu

- tak, tak będzie lepiej  - odprowadziłam ją wzrokiem

- Kate, co ty wyprawiasz ?

- Zayn, weź mnie nie oszukuj. Ja chyba wiem o co w tym wszystkim chodzi.

- o co, bo ja nie wiem ?

- nie wygłupiaj się. Dobrze widzę jak się zachowujesz przy niej. Czujesz coś do Karoliny, prawda ?

- skąd Ci to przyszło do głowy ?

- ja to wiem. Takie rzeczy widać na kilometr. Ja ... ja przepraszam i dziękuję Ci równocześnie za wszystko. Nie będę stała Ci na drodze do prawdziwego szczęścia

- nie mów tak ! porozmawiajmy spokojnie, bo podejmujesz pochopne decyzje – Malik chwycił moją dłoń – daj mi wszystko wyjaśnić, ok ?

- no dobra – odparłam z bezradnością w głosie i wróciliśmy do pokoju

~z perspektywy Liam’a~

- zastanawiam się czy wszyscy stawią się na czas ;) – zaśmiałem się do Danielle

- spokojnie ;) kilka minut spóźnienia to nie będzie żadna tragedia ;)

- w zaistniałej sytuacji, że jesteśmy tu, to masz rację ;p

Posiedzieliśmy jeszcze chwilę razem i wyszliśmy 2 minuty po umówionym czasie. Wiedziałem , że nikogo jeszcze nie będzie i nie myliłem się. Po chwili pojawił się Louis i Dominika, a zaraz za nimi Niall z Pauliną. Staliśmy tak kilka minut, ale nikt się nie pojawiał. Zapukałem do pokoju Zayn’a, Louis do Harry’ego, a Dominika do Beaty i Karoliny. chłopak otworzył mi

- idziecie ? bo już trochę na was czekamy

- o jezu, sorry xd zagadaliśmy się trochę ;) tak, idziemy – zabrali jakieś rzeczy i wyszli do nas

- Harry powiedział, że nie idzie

- dlaczego ?

- twierdzi, że się źle czuje. Wiem że oszukuje, ale myślę, że go nie przekonamy

- dziewczyny też nie idą

- a tym co odbiło ?

- z tego co Beata mi zdążyła powiedzieć, to Karolina dość mocno pokłóciła się z chłopakiem, możliwe że nawet ze sobą zerwali. Więc pewnie nie ma nastroju iść, siostra z nią zostanie

- no cóż, szkoda. Trochę stracą z tego dnia, ale w sumie to ich wybór ;) my jedziemy

Zeszliśmy na dół, czekał na nas już samochód i zawiózł do zaplanowanego miejsca.

~z perspektywy Harry’ego~

Wszyscy sobie pojechali, a ja zostałem sam. Nie miałem ochoty włóczyć się z tymi szczęśliwymi moimi przyjaciółmi. Przesiedziałem z 4 godziny w pokoju na rozmyślaniu o paru ważnych rzeczach. Zszedłem popołudniu ma obiad, ale nie spodziewałem się, że spotkam tam Beatę i Karolinę. Podszedłem do ich stolika i zapytałem

- hej ;) a wy nie pojechałyście z resztą ?

- nie ;) można powiedzieć, że coś nam wypadło. A ty co tu robisz ?

- jakoś źle się czułem i nie miałem nastroju

- aha

- mogę się do was przysiąść ?

- pewnie ;)

Zjedliśmy obiad w zupełnej ciszy. Dziewczyny już odchodziły od stołu, ale zatrzymałem jedną z nich

- Beata, możemy potem porozmawiać ?

- myślę, że tak ;)

- to za 5 minut pod moim pokojem, zaraz tam pójdę.

- ok ;) – siostry odeszły, a ja dokończyłem drugie danie i pobiegłem na górę.

- wejdź ;) – wpuściłem dziewczynę do środka, ogarniając z wierzchu to co się dało, miałem bałagan, a nie spodziewałem się jej tu wcześniej.

- o czym chcesz ze mną pogadać ? – usiadła na jedynym wolnym i niezagraconym miejscu na moim łóżku

- o wczorajszym dniu. Chciałbym Cię przeprosić, za to co się wydarzyło

- nie musisz, nic się przecież takiego nie stało

- jak nie. Na pewno jesteś zła, że ... to zrobiłem. Że całowałem się z jakąś obcą dziewczyną

- nie, nie jestem. Przecież nie jesteśmy razem, więc dlaczego miałabym się złościć

- no nie wiem, może że mnie ... lubisz ?

- no dobra, było mi trochę przykro i tyle

- bo ... ?

- no ok, powiem Ci w końcu. Po twoim wyjeździe zaświtało mi w głowie coś takiego, że może mogłoby się nam udać, że coś mogłoby być miedzy nami :( - dziewczyna posmutniała i spuściła głowę – ale to tylko moje chore urojenia

- nie mów tak. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że to powiedziałaś, od dawna chciałem coś takiego usłyszeć – usiadłem obok niej, zwalając moje ciuchy z łóżka

- ale to nie znaczy, że teraz wpadnę Ci w ramiona, ty mnie pocałujesz i zostaniemy od razu szczęśliwą parą

- to co innego mam zrobić ? – dziewczyna lekko się zaśmiała

- nie wiem xd ale to będzie długa droga ;)

- jestem na to przygotowany ;) czyli między nami jest wszystko ok ? już nie będzie tak jak dziś przy śniadaniu czy nawet wczoraj, że w ogóle ze sobą nie rozmawialiśmy

- tak, jest ok ;) myślę, że nawet innych by to wkurzało, więc cieszę się, że pogadaliśmy już dziś ;)

- tak, ja też ;d i nie żebym się jeszcze jakoś tłumaczył, ale ja byłem wczoraj dość pijany, robiłem to nieświadomie, Louis mówił, że ta laska wyglądała na kompletnie trzeźwią, a to ona przynosiła drinki, więc chyba zrobiła to specjalnie

- cóż, jesteś gwiazdą, byłeś na zwykłej imprezie. Pewnie połowa dziewczyn tam chciała wykorzystać ten fakt ;)

- całkiem możliwe ;d a wracając do tego, co mówiłaś przedtem ..

- nie, nie możesz mnie pocałować – pogroziła mi palcem i zaśmiała się

- tak myślałem, więc chciałem tylko zapytać o przytulenie ;d

- no, to ewentualnie mogę zrobić ;p – Beata przytuliła się do mnie, a ja mocno ją objąłem

- dziękuję, dziękuję ci za wszystko ;) że dajesz mi tą szansę ;p

- spoko ;) a ja proszę. Nie zmarnuj jej ;)

- nie zrobię tego ;] nie mógłbym ;p – dziewczyna oderwała się ode mnie, uśmiechnęła się nieśmiało. Po chwili wstała, pożegnała się i opuściła mój pokój. A ja nareszcie byłem zadowolony, jeszcze raz powtórzyłem w myślach: „Na pewno nie zmarnuję tej szansy. Przecież Cię kocham”.